Deri të dielën e kaluar, sistemi represiv sirian ishte përshkruar nga mërgimtarë të guximshëm, të mbijetuar dhe të penduar të vetë regjimit. Ne dinim për zinxhirë, tortura, zhdukje në burgje, për të burgosur politikë në qelitë e Mukabaratit, shërbimit sekret. Megjithatë, këto ditë Siria është e dehur me ndjenjën se mund të tregojë gjithçka për fuqinë që nuk ekziston më. Dhe pastaj ish të burgosurit, të mbijetuar rastësisht ose të liruar nga rebelët të dielën, gra dhe burra, mbushën fletoret e gazetarëve. Për të shmangur pornografinë horror, këtu është alfabeti i çnjerëzorit që mori formë pas hekurave të diktaturës së Asadit.
A si Anonim. Rojtarët e burgut donin të mbeteshin pa fytyrë dhe pa emër. Ata e dinin se po kryenin krime për të cilat një ditë mund të paguanin dhe kështu shmangën njohjen. Sapo dëgjonin goditjet e shkopinjve në hekura, të burgosurve iu desh të përkuleshin me fytyrën pas murit, në mënyrë që polici të hynte në qeli pa u parë. Kur një i burgosur shikonte fytyrën e një torturuesi, ai e dinte se dënimi i tij me vdekje kishte ardhur.
B për sytë e lidhur. Çdo i burgosur që dilte nga qelia, lidhej në sy përpara se të largohej.
C- Shefi. Çdo qelizë kishte një drejtues. Në ditët fikse, një ose dy herë në javë, rojet pyesnin shefin se cilët ishin katër më të padisiplinuarit. Nëse shefi i tregonte, i çonin në dhomën e torturës për t’u kthyer të gjakosur, nëse shefi nuk përmendte askënd, torturat i binin atij.
D për dush. Tri herë në muaj: lakuriq, të përkulur dyfish dhe me duart mbi sy për të mos parë rojet në asnjërën anë të tyre që i rrihnin. Pastaj një spërkatje me ujë pa sapun dhe përsëri në të njëjtën mënyrë, më shumë rrahje. Rriqrat dhe pleshtat ishin endemike.
F për rresht. Për orën e stërvitjes, për marrje në pyetje, për dush e për rruajtje, të burgosurit, që duhej të kalonin nga një pjesë e burgut në tjetrin, ecnin lakuriq, të përkulur në gjysmë, me kokën mbështetur në të pasmet e atij që ishte përpara.
M për mjekët. Në Sednaya kishte dy: Lujahin dhe “Biri i një ku*ve”. E dyta e quajtur kështu sepse ishte mënyra se si ai iu drejtohej “pacientëve”. I pari ishte i famshëm sepse, në vend që të mjekonte, rrihte të sëmurët dhe të plagosurit.
N për numrin. Në burg ishte e ndaluar që të burgosurit të thërrisnin njëri-tjetrin në emër, pasi brenda u viheshin numra.
O për arin. Për atë se çfarë u përpoqën të paguanin që të afërmit e tyre në burg të kishin trajtim më të mirë ose të liroheshin.
P për shtyp. E përdorur në Sednaya. Nuk përdorej vetëm për të vrarë, por edhe për të thyer kockat e të burgosurve dhe për t’i lënë ata të gjymtuar dhe me gjakderdhje të brendshme të vdisnin në qeli me të tjerët.
R për fenë. Në Sednaya ishte e ndaluar të thuhej “Allah u akbar”, Zoti është i madh. Ishte e nevojshme të thuhej “Assad u akbar”, Assad është i madh.
S është për përdhunim. Sistematike për gratë, një stigmë sociale që duhet të kishte penguar të gjithë familjen të kundërshtonte diktaturën. Më pak e shpeshtë për meshkujt, por kryhet me shufra hekuri ose duke i detyruar të burgosurit e tjerë të ushtrojnë dhunë.
T është për torturë. Jo vetëm shqelma dhe hekura, por edhe të lidhur për orë të tëra me duart pas shpine dhe të varur nga tavani. I burgosuri duhej të balancohej në majë të gishtave. Herët a vonë ai dorëzohej dhe ndërsa lëshonte trupin, ngadalë nxirrte shpatullat. Më pas grushte, fyerje dhe poshtërime.
V është për vizita. Teorikisht, të arrestuarit me urdhër gjyqtari pritej të vizitoheshin nga të afërmit e tyre çdo 45 ditë. Në praktikë, të burgosurit iu lutën të afërmve të tyre që të mos vinin.
Y është për kos. Një herë në ditë ushtarët e caktuar në shërbim sillnin ushqim në qeli. Racioni ishte një kilogram kos për qeli. Dhe nuk kishte rëndësi nëse aty ishin 25, 40 apo 50 persona. Shefi rrotulloi kavanozin, të gjithë morën një lugë, maksimumi dy. Plus kishte 7 ullinj secili.
Z si në «Z» . Romani i Vassilis Vassilikos për diktaturën e kolonelëve grekë. Në shqip përkthehej si “Orgjia e pushtetit”. Mekanizmat e represionit janë të ngjashëm në çdo diktaturë, poshtërojnë njeriun për të hequr vullnetin për të rezistuar. Është e mahnitshme se si, pa marrë parasysh sa të pamëshirshëm dhe gjakatarë, ata rregullisht dështojnë.
